1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1188
Okunma
Elimi uzatsam tutabilecekken seni,
Dokunamıyorum.
2 Adım ötemdesin, ama bilmiyorsun.
Hem yakınsın, hem uzaksın...
İçimde sonsuz uçurumlar,
Ayaklarım kayıyor, düşüyorum.
Bedenimde hayatın yorgunluğu,
Yaşıyorum, ölemiyorum.
Neredeyim, nasılım?
Boşlukta mıyım, sende miyim bilmiyorum.
Ben kimim, nasıl biriyim?
Bilmiyorum.
Aslında hiçbir bilgim yok benim.
Şizofreni hayatında boğulan,
Hiç kabuğundan, çıkamayan bir beden ve ruhdan ibaretim.
Sinirli, melankoli, oyunbozan, çöpçatan..
Buyum ben. Benim.
Dargınlık desem değil bu, bu bilmediğim şey aslında; içimi kemiren beni değiştiren...
Benliğimi yok eden, kendimden beni uzaklaştıran şey.
Cevap Yaz