Bakarım yoluna, bin ümit ile,
Şu naçiz bedenin canısın sanki…
Vuslatın inan ki hayali bile,
Bir değil bin ömre değer inan ki…

Hani şeyda bülbül, yanmış da güle,
Geçmemiş, yine de, dönse de küle.
Seven katlanırmış, her tür müşküle,
Vuslat öyle candan özlenen an ki…

İnsanlık tahtının, temeli sevgi,
Kendini bilenin, emeli sevgi.
Ömrün tek kazancı demeli sevgi,
Zaten geri kalan, her şey yalan ki…

Kalma gönül bir an, sevmekten geri,
Gam değil hasretle, erirsen eri.
Varsın seni gören sansın serseri,
Aşkına öyle bir, öyle bir yan ki…

Derler ki, hapsetme vuslatı akla,
Tanrıya el açıp, duayla bekle.
Mahşere küçük bir ihtimal sakla,
Yaşasın ümidin, öyle çok an ki…

Tarifi imkansız bir hale daldım,
Hicranın elinde, biçare kaldım.
Sanki, yer küreyi, omzuma aldım,
Sensizlik o kadar, ağır zaman ki…

Ne gecem var artık, ne de gündüzüm,
Hasretin hüznüyle, sarardı yüzüm.
Resminde tutuklu yıllardır gözüm,
Şu ayrılık derdi, öyle yaman ki…

Veli BOSTANCI