7
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
2200
Okunma

düş bozumunda
yazgısına teslim olmuş bir renk.. siyah!
mateminin duası
dudaklarında iki kıpırdanış
ilk ve son kez..
"seni seviyorum."
dudaklarım dondu
ıslak bir gecenin sabahına varmadan
ışıklar diyorum
ışıklar bir bir sönüyordu..
gözlerimin feri kesildi
kirpiklerimin ucunda ay’a bakan sarkıklar
dönüyor baş ucumda yarım kalanlar
bilmezsin
ekşi bir şarabın tadı dudaklarımda..
dahası var!
adını silemedim dilimden
damarlarımda dolaşan kan niyetine nimetten
atamadığım bir hastalık gibi
içimdekini içimden..
yürüyorum
bin kişinin ayak sesleriyle denize doğru
fethedilmemiş şehrin yegane hükümdarı
ki ben!
matem rengi şehrin
biçare babasız yazgısı!
dur
dinle!
sessizliğin cam kırıkları bunlar..
ki sen!
biriktirdiğin düşlerin
kül oluşunu seyrediyorsun
biliyorsun
zamane aşkları
seyrü seferde
bizse geç kalmış iki aşık
ne çare..
İzafi..
5.0
100% (8)