Bilirim, bilirim sözünün eri değildin Eylül!
Önce geldin gönlüme girdin,
Sonra, sonra..
Ne kahkahaydı be, tıpki bir gök gürlemesi
Hep beni oyalayan bir hüzündü gözlerin
Kim bilir daha kaç eylül ağlayacağım?.
Gecenin karanlığına inat
Yaktım bütün ışıkları
Sen gelmeden önce yeşildi bütün yapraklarım
Aydınlıktı gökyüzü
Hazan savurdu dilsiz gecede
Sararan yapraklarımı
Olsun ben ağlıyorsam eylül sen’de ağlıyorsun ya,
Senin ihanetini dağlara haykırıyorum.


Ey! Eylül rahat uyu bu gece
Gel yasla başını göğsüme
Aralayalım gri bulutları
Seyredelim yıldızlar sürüsünü
Seninle sırdaş olurum, seni terk etmem
İkimiz’de gecenin içinde aranan bir suçluyuz
İkimiz’de asiyiz, ağır sözler duymuşuz
İkimiz’de yaralıyız, ikimizin de içinden kanlar akıyor.


Ey eylül gel bu gece bende kal
Hüzünlü yüzündeki çizgileri saymam
Hayat öykünü sormam
Hazan savuran yapraklarını rüzgara vermem
Bilesin ki, sözümün eriyim
Başka bir eylül’ e seni terk etmem
Öyle hüzünlü bakma yüzüme
Ben sana hiç ihanet etmem.

Eylül sende doğdum ben,
Eylül senin yüreğinde ihtilaller oldu
Eylül senin yüreğine bombalar yağdı
Eylül senin yüreğinde sevdam terk etti beni
Ey eylül beni ağlattın, sen’ de ağlıyorsun ya’


ÖZLEM ÇETİN
MANİSA
12 Eylül 2009