AŞK’ ın SAFARİSİ

Ey Aşk! hangi yürekte yol aldınsa
Od yağdırdın üstüne,
Hangi yüreğe girdinse gizli bir dünya keşfettin
Kendini aldatan, yağmalayan yürekler gördün,
Dipsiz kuyularda, cehennemi yaşayan
Yüzler seyrettin.
Ve her gece günahkâr ellerinde, çıkrığıyla su taşıyan
Günahlarından arınmak için yıkanan gönül hırsızları yarattın.


Zaman öğütür, biçimlendirir sinedeki yasaklı aşkı.
Ömrü yedirir yamalı, gizli saklı hayallere
Seni gizler içinde kaç muratsızlar,
Her gece sancılar çekerde doğuramazlar.
Hüzünleri kaderlerine ekleyenler,
Lokmalarını yazgısına bandırıp yiyenler
Kanayan yüreklerini kendi elleriyle dikenler gördün


Melek kanatlarınla kondun omuzlarına
Ayrılıklara boyun eğen yüreklerini gömüyorlar
Mevsimsiz baharlara
Belki, belki bir kurtuluşu var diye
Yemin ediyorlar tutkulu ihanetlere
Yok, aslında kurtuluşu
Bu pranga bu ayaktan çıkmadıkça.


Ağlamalısın aşk, ağlattığın gibi ağlamalısın,
Beyhude günah çıkarmaların
Yasan yok, yasağın yok
Vurgun yemiş yüreklerin vebali kimden sorulacak?
Aşk;
Karanlıksın,
Aşk;
Dalgalısın;
Aşk;
Girdaplısın
Aşk;
Sen hala dillerde türküsün,
Aşk;
Sen hala Dillerde şarkısın,
Aşk;
Gönülden gönül’e gezen bir seyyahsın,
Aşk;
Uzat ellerini bir nefes, bir soluk, yaşanası bir hayat ver.
Aşk,
Sen her insana yakışırsın,
Sen her yaşta vazgeçilmezsin.

03.10.2009 Manisa

Özlem ÇETİN