bir saksağanın kanat çırpımında
rüzgarla savrulan bir karabiber ağacına
son dem kadar acı akşamlarını
astı gençliğim...




yalnızlığa bilet keserken
peronda ayrılık
ilk yolcuydun unutmadım
sen giderken baykuşlar kondu
tüm şarkılarıma
gözyaşlarımı besteleyip ruhum
güfteleri serpti yeryüzüne sessizce
yalnızlar ülkesi aşıkları dinlesin diye...



artık uzun yol kenarlarında unutulan
eski tahta bir elektrik direği kadar
yalnız ve tanrıya yakınım...



verilen sözlerin öneminin kalmadığı
bu zaman diliminde
ellerin gözlerini kapamak
kızıl yağmurlarını gizlemek içindir
nafile avuç açıp yalvarman...




duygusal bir fiyaskoydu hayatım
sen tam merkeziyken nişangahımın
senden sonra, benden sonra
zaman yaldızlı bir hediye kutusunda saklanırken
değersizdi verilmemiş bir hediye kadar
kurdelesi açılmadan değeri anlaşılmayan...






(bu yaşam maratonu finale bir adım kaldı /ödünç alınmış bir zamanda yaşıyoruz
ve bu noktada herşey ödül zaten...)




selma dönmez 9 ekim cuma 2010

... resim: sina ataman