9
Yorum
0
Beğeni
4,7
Puan
1177
Okunma
Çiçekler deriyorum; bir sarı, bir kırmızı,
Merhem olmaz yarama, içimde dinmez sızı...
Ne çiçeğin suçu var, ne de bendim günahkar,
Tek suçlu başımıza, zamansız bu yağan kar.
Bunu anlatamadım, kara kışa doydum ben !
Var mıydı, saracak dost, üşürken beden beden...
Bilmezdim ayazını, ben beyaza aldandım,
Buz keserken dört yanım, asla anlatamadım...
Yüzümü döndüm artık, ben sıcak iklimlere,
Boş yere ne diyetler ödedim ve kimlere ?
Anlamak kolay değil, taşın sert olduğunu,
Düşmeden anlamazsın, kaç kez vurulduğunu.
Öldürür çoğu zaman, bir insanı bir yara,
Ölmedim, yaşıyorum, attılar arslanlara...
Her yareye bir çare, vardır yüreğimizde,
Önce kızıl kıyamet, kopar gözlerimizde...
Farkına vara vara, koşarım dalgalara,
Düşersin dilden dile, olurken bir maskara!
Kimse bilmez, güzelim, incinen gönlümüzü,
Önce dost bildiklerin, koparır gülümüzü.
Zifiri karanlıkta, takılmadan ağlara,
Yoruldum dalgalardan, gel çıkalım dağlara...
Son dalgada uyandım, anlayınca gerçeği,
Ogün, bugün toplarım, illa da kır çiçeği.
Bakmıyorum rengine, ya sarı, ya kırmızı,
Azgın sular diner de, içimde dinmez sızı.
Yıldızlar tutar halay, yamaçlara düşer ay,
Karanlığın adı var, artık gerisi kolay...
Aldırmıyor yüreğim, geceye düşen ah’a!
Bir ağacın altında, uyanırken sabaha...
Hayrettin YAZICI
5.0
67% (2)
4.0
33% (1)
Cevap Yaz