Uşaklar dediler ki,
Bir yarışma edelim.
En inatçı kimmiş,
Aramızdan seçelim.
Kazanan arkadaşa,
Bir de ödül verelim.
Uygun salon bulundu.
Herkese duyuruldu.

Dursun çıktı sahneye.
Ben maden işçisiyim.
Vardiyalı çalışırım.
Üçte bitti görevim.
Gittim kapımı çaldım.
Hanım dedi ki kim o ?
Ben kapıyı çaldıkça,
Hanım dedi ki kim o ?
Gece üçte kapıyı,
Benden başka kim çalar ?
İnadına benim demedim.
Gece kahvesinde tünedim.
Ertesi gün tekrar işe gittim.
Jüri puanlama yaptı,
İnatçı işçi Dursun’a.

Hasan sahneye çıktı.
Ağzını açıp gösterdi.
Önde tek dişi vardı.
Ağzının içi handı.
Bu dişim ağırmıştı.
Gittim diş doktoruna.
Oturdum koltuğuna.
Yemekler haram doktor.
Dişim ağrıyor dişim.
Sordu ki hangi dişin ?
Şu ağrıyan dişimi,
Bulmak da senin işin.
Doktor bu söze kızdı.
Penseyi eline aldı.
Çürüyen dişlerimi,
Tek tek elime verdi.
-Halâ ağırıyormu ?
Yine tuttu inadım.
Ağırıyor demedim.
Doğru buraya geldim.
Ağzımda gördüğünüz,
İşte ağrıyan dişim.
Jüri acıyarak baktı,
Bu inatçı Hasan’a.
Bir puanlama yaptı.

Temel sahneye çıktı.
Bundan on sene evvel,
Fadime’yle evlendik.
Gece gerdeğe girdik.
Tam girerken yatağa,
Fadime kalktı ayağa.
Dedi bana dokunma.
Öyle bir inat ettim,
Bir daha dokunmadım.
Jüri başkanı sordu;
-Dokunmadım diyorsun,
Üç tane çocuğun var.
Hah , işte onları da,
Kimlerden aldığını,
İnadına sormadım.
Jüri puanlama yaptı.

Şimdi merak ettiniz.
Acaba kim kazandı ?
Tam puan ve ödülü,
İnatçı Temel aldı...