Tanıdığımı sandığım insanları meğer hiç tanıyamamışım

Yine üzülen de BEN olmuşum,kırılanda...

Küçük şaşkınlıklar yaşıyordum ya hani bu aralar sürekli

Meğer o küçük şeyler ne büyük hayal kırıklığı yaşatacakmış bana da haberimiz yokmuş...

Peki...

Şimdi ne yapmalı..?

Hayata daha sıkı sıkıya mı bağlanmalı,yeni bir umut daha mı büyütmeli içimde

Yoksa isyan bayraklarını erkenden havaya mı dikmeli..?

Peki ya bu yürek nasıl dayanır bu denli yıpranmaya

Yeniden nasıl güvenir,nasıl yeni insanlar tanıma çabası içine girer

Şimdi ise;hayatımdan gelip geçen ve bana bu hayal kırıklığını yaşatan tüm insanları tebrik zamanı diye düşünüyorum

’’TEBRİKLER OLSUN İNSAFINIZA VE TEŞEKKÜRLER VARSA BANA KATTIKLARINIZA...!’’

Yüreğim kırgın,yorgun,umtsuz ama şimdilik...

Bu da geçecek ve ben her yeni güne yeni bir umutla başlayacağım

Hiç bıkmadan,usanmadan !

İçimdeki o insan varoldukça ben de her doğan güneşe umutlu tebessümlerle MERHABA diyebileceğim...