18
Yorum
2
Beğeni
4,9
Puan
2848
Okunma

Şimdi Sen gittin...
Kapı duvar her yan.
Ve Ayazdır bu ev...
Dumanı değildir tüten,
Avaz avaz ahıdır bacadan...
Ve anladım!
Gözden süzülen yaşlarınıda yarıştırıyor
Acılara alışınca insan!
"Hadi tahmin et bakalım!
Hangı damla düşer ilk, gül yanaktan?... "
Her an bana bakan,
Boş suratlı duvarlara çiviledim bakışlarını..
Çehresi değişsin diye odamın
Ve mizacı karanlığın...
Zannetmeki;
Boyası dökülen şu duvara,
Bir geçmiş zamandır çerçevelenip asılan.
Bir gelecektır aslında havada öylece asılı kalan.
Ve dökülen yüzümdür,
Duvarsa yalan...
İşte anadan üryan bir zaman,
Yani senin gittiğın zaman,
Dört duvar örtünsede üstüme,
Bu çıplaklığın üzerini kapatamam.
Yani Yokluğunda,
Yanlızlığıma kılıf uydurmak öyle zor ki anlatamam...
Dinle Ey sevgili!
Gitmek; kalmaktı en çok...
Gecenin kuytusunda...
Yada gözlerin kıyısında...
Baş ucunda...
Dilin ucunda...
Avucunda...
Anla işte!
Aklın her zerresine nufuz etmekti gitmek...
Gitmek...
Düne dair ne kaldıysa bugüne getirmek...
Aklın en baş köşesine geçmek...
Şimdi sen gittin...
Ama en çok aklımda kaldın...
_________E.D_________
5.0
90% (9)
4.0
10% (1)