Sığın!

Korkularıma sığındım sensizliğimde
İçimi acıtan yanlarıma…
Dünüme…
Kanadı kırık kuşların öttüğü kente…


Sus / ma!

Sustum!
Sensizliğin ilk zifiri karanlığında
Titredim ılık rüzgârlarda
Yüzüme tokat gibi çarpıyordu,
Her defasında
‘’ Sensizlik…’’
Yaralanan dilim miydi?
Neden sustum?
Acıdıkça yüreğim
Koştum sokaklarda
Seni aradı hep gözlerim
Dilim susarken seni haykırdı yüreğim…
Susmayacak bilirim…


Umut

Gözlerim yıldızlarını kaydırırken düşlerinden
Sızılar duyarım ruhumdan…
Umut çocuklarını ararım…
Sessiz çığlıklarımı duyurabilmek,
Karanlığımı seninle yenebilmek için…
Umut rüya şehrim…
Olmayan varlığım
Tükenilmişliğimin son noktası
Can dostum…


Sıcak / Soğuk / Toprak

Çöl sıcağı vardı ya bunaltan…
Şimdi kutupların soğuğu hayatı buz yapan…
Sen neredesin güneşim?
Doğmamaya yemin mi ettin?
Karanlıksa mahzenim
Topraktır tek tesellim…
Bundan sonra geri gelmez
Geçmişte ki hayallerim…


Tükeniş

Tükenişlerimin sonunda;
Renklerini yitirmiş us’um
Tadı bayatlamış hayatım
Uçurumun kıyılarına kayar ayaklarım…


Yakarış

Durma uzaklarda
Üşüyorum sensiz kaldığım her dakika…
Gel gir düşlerime ısıt yine sevginin ateşiyle!
Kurtar ruhumu acı yanlardan
Sar toprak gibi sonsuza
Ayrılma bir daha…

Chitlembik
15.05.07