I.
İçimde bilmediğim fırtınalarda alabora oluyorum
Her defasında ölüp tekrar diriliyorum
Ben ölümü bir bilirdim
Yalanmış
Binlerce kez öldüğüm odamın ışığında bir teselli arıyorum
Yalnızlığımda çırpınıyorum
Sığınacak bir liman bulamıyorum
Bulduğum limanlar yetmiyor beni sarıp kollamaya
Acımı dindirip susturmaya
Çığlıklarda kayboluyorum
Sesimi bile duyuramıyorum
Sesler duyuyorum
Buradayım yanındayım diyor her defasında
Yetmiyor boğuluyorum

II.
Düşler görüyorum düşüşlerimde
Karanlığın ortasında tek başıma
Işık arıyorum
Düş bu ya yanmıyor en ufak bir ışık
Ölüyorum
Düşlerimde bile öldüğümü görüyorum
Gerçek olmasını istiyorum

III.
Bir bıçak alıyorum elime
Başlıyorum bileğimden kesmeye
Kan gölüne dönüyor ortalık
Gülüyorum
Hiç gülmediğim kadar içten gülüyorum
Etraftan çığlıklar geliyor
Dinlemeye başlıyorum
Ağlıyorlar
Ama neden?
Yanımda olmayanlar, beni anlamayanlar
Şimdi ağlıyorlar

IV.
Dayanamıyorum
Kaçıyorum bedenimden
Bir ağacın gölgesine sığınıyorum
İnsanları izliyorum
Bir anda çocukluğumu görüyorum sanki
Susuyorum
Derin bir sessizlik kaplıyor etrafı
Dönmem gerekli

V.
Dönüyorum makinelere bağlı vücuduma
Karar vermem bekleniyor sessiz gözyaşlarıyla
Gitmek istiyorum
Yalnızlığımdan kurtulup sonsuzu tatmak istiyorum
Yapamıyorum
Anlam veremeden gözlerimi açıp ağlayışları durdurmak istiyorum

VI.
Açıyorum gözlerimi usulca
Ağlama anne
Sil gözyaşlarını
Gidemedim bak
Bırakamadım seni
Hadi ört üstümü üşüyorum
Ne olur bir daha yalnız bırakmayın beni
Bir kere değil karanlığımda her gün ölüyorum…

chitlembik 24.01.07 22.21