Okul sıkıcı, dersler de öyle.
Tenefüsler çok mu güzel sanki?
Kafamı çıkardım pencereden.
Ne gördüm? Duvar yığını.
Üzgün insanlar, bunalımlı gençler.
Biz bu neslin çocuklarıyız evet.
Yazık oluyor hepimize.
Bir amaç uğruna programlanmış gençleriz biz.
Etraftaki insanlar da aynı şekilde,
Yaşam kaygısı.
Kimsenin güveni kalmamış kimseye.
Babasına bile güvenemeyen insanlarız biz.
Boş yere savaşıyoruz hayatla aslında.
Birbirimizi yiyoruz boşuna.
Herkes düşman olmuş baksana.
Bir de gelişiyormuşuz (?) öyle diyoruz.
Al işte yine kendimizi avutuyoruz.
Hepimiz hayata sitemliyiz.
Hepimiz öfkeli, hepimiz sinirliyiz.
Herkes güldüğünden çok ağlıyor her gün.
Her gün yeni bir sahtekar kazanıyor ülkemiz.
Gittikçe çıkmaza yürüyoruz.
Nereye gittiğimizi biliyor, bilmemezlikten geliyoruz.

vaditinay
15nisan2007