Bir mum daha söndü göz göre göre
Bir aile daha yıkıldı, arkadaşlar, sevgili...
Bir kalp daha durdu dün gece
Elden bir şey gelemezdi, söylenenler geri alınsa dahi o dönmeyecekti.
Herkes onun için bir şeyler yapmaya razıydı ama imkanı yoktu.
Ne kadar uğraşılsa da gelmeyecekti.
Kararlıydı deli çocuk.
Hep bildiğini okumaz mıydı zaten?
Kafasına koymuştu.
Ve yine onun istediği oldu.
Her zamanki gibi düşünmeden hareket etmişti.
Her şeyi gibi sonu da farklı olmuştu.
Aslında yine kendisi gibiydi.
Beklenmedik anda, beklenmedik bir davranışta bulunmuştu.
Tek farkı ilk defa bu kadar üzmüştü.
Üzülecek çok kişi vardı arkasından.
Ağlayacak, yas tutacak, şiir yazacak, belki tutmasalar atlayacak...
Çok ağlattı geride bıraktıklarını.
Dünyası karardı bazılarının.
Bazısı vardı her sigara içişinde onu hatırlayacaktı,
Bazısı her tavla oynayışında, sarhoş oluşunda onu anacaktı.
Bazısı her sevgilisinde onu arayacaktı,
Ama biri vardı ki; her doğum gününde kahrolacak, içi kan ağlayacaktı.

vadi tınay
3mart2007

ps: gökhan arkadaşımızın intihar haberinden bir gün sonra. (babasının doğum gününde atlamıştı pencereden şiirin sonu oraya bağlanmaktadır.)