2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1052
Okunma
senmiydin
gözlerimin
kör karanlığında
parıldayan ışık..
kim susturdu ki
aydınlıkları..
gözlerimin okyanusunda
kayboluşun..
en umarsız
ve kabuk bağlamış
ince yaralarımda ararken,
seni
aydınlatıcı kılan gerçek neydi..
adını
sevgi koyduğumuz
sevgililer..
hiçten ve içten
kapıyı nerden çaldığı
belli olmayan
ince bir
nefretten alıyor
nasibini..
iyilik..
maneviyat..
ne dersek diyelim..
ölüm ve yaşam arasında
gri bir nokta yok
bu nedenle
hep
iyi olmak yetmiyor
sevmek de,çoğu zaman..
sonunda
en çok
sevdiğini suçluyor
her insan..
5.0
100% (2)
Cevap Yaz