Farklı buluşlarla yazmış, yine imzası atmış, Turgut UZDU, çok güzel bir ayrılık şiirine. Kutluyorum.

Bir bilsen gökyüzüne nasıl yaymışım seni
Elimi uzatıp dokunuyorum yıldızlara
Sen sustuğunda gözlerin konuşurdu
Ben hayran hayran bakardım
Rengârenk ışıklarına…

Düşüncelerim ıslak
Gözlerim bazen damlalarla ağlar
Bazen suskunluk kaplar hücrelerimi
Kırpışır kirpiklerim
Islanmadan ağlar

Bir yokluğun hamalıyım
Gece gündüz taşırım
Huy mu desem, kader mi desem
Nerde bir hüzün görsem
Hemen bulaşırım.

Hani ay karanlığa mahkûmdur
Güneş aydınlığa
Ne kötü talihmiş adı yok
Kelepçelemişler
Beni de zalim bir ayrılığa

Uzak yolların ucunda bir yürek
Güllerle bezenmiş odaları
Bakışı dost, yakışı dost
Burnumda tütüyor
Sütlaç tadında sofraları

Elini tutmak istiyor ellerim
Nedense hep boş dönüyor
Sönsün istiyorum bu ateş, bu alev, bu köz
Rüzgârların inadına, meltemlerin inadına, boraların inadına
Sönmüyor, sönmüyor…

Söylesene ayrılığı niye diktin gecelerime
Bir hayalin saçlarını taramak zorunda mıyım?
Uzattım her şafak ellerimi yıldızlara
Gel artık
Her ışıkta seni aramak zorunda mıyım?

Tebrikler mükemmel bir şiir daha okudum kaleminizden yazan yüreği kutlarım.
Sevgi ve muhabbetle...+++++