Hey! Kaptan!
Rüzgâr esmeye başladı
Ufkun en uzağına çiz rotanı
Çek çıpayı derinlerden
Yelkenleri aç
Hasreti, ayrılığı bırak ıssız kıyılarda
Saklan felekten
Yavaş yavaş uzaklaş
Dönüp bakma ardına sakın
Issızlığın gözyaşları cezbetmesin gönlünü
Yokluğa acıma, kimsesizliğe acıma
Şiir yürekler cam gibidir bilir misin
Çabuk kırılır
Sakın dokunma

Haydi kaptan kutup yıldızını gör geceleri
Yoluna git hep, sakın sapma
Yakamozlar eşlik etsin bize
Mehtap gülümsesin aylarca
El ele tutuşalım
Mutlu gölgelerimiz düşsün denize

Yunuslar kucaklasın gülümseyen yüzleriyle
Neşemizle yarışsın
Dalgalar dövsün gövdeyi
Sesleri haykırsın sabahlara kadar
Kahkahalarımıza karışsın

Haydi kaptan acele et
Dünü bırak gerilerde, sil gelecekten
Kaçma karanlıklardan, üzgün bulutlardan
Yıldızları serperim gökyüzüne korkma
Alıp aşkın gözbebeklerinden
Bir selam yollarım bulutlara
Ağlamazlar artık
Yârin o çok tatlı gülümsemelerinden

Bilir misin kâğıttan gemiler yapardık her gece
Onlarla açılırdık, ufuklar bizim olurdu
Dert, keder uğramazdı yanımıza
Korkardı yürek seslerimizden
Binlerce mil uzağımızda dururdu

Sonra bir yazgı esti bütün gücüyle
Dalgalar boyun büktü
Sürüklendi nereye dediyse, sürüklendi
Ay bile hüzünlendi
Kim bilir, kim bilir kaç gece gözyaşı döktü

Koptu kopmaz denen en kalın zincirler
Zülfün bir teli kadar olamadı
Her gece birbirine sarılan yürekler
O günden beri bir defa bile
Birbirine tutunamadı

Ateşler sardı geceler boyu, acıttı her hücreyi
Duvarlarda masalarda izleri kaldı yumrukların
Dualar kâr etmedi, körüklendi her saniye közler
Ardı arkası gelmedi
Yürekleri yakan tomrukların

Şimdi seninleyiz bak
Ufka kaçacağız felekten saklanıp
Yalan da olsa inan ki yakalayacağız mutluluğu
Sen yoluna git kaptan
Biz mesut olacağız inan hayallerimizi gerçek sanıp

İkinci baharlara hep nazar değermiş bilirim
Sen sakın haykırma gerçeği, yıkılmasın hayaller
Çekinme, yalan söyle, ayrılmasın
Çok uzaklardan uzanıp birbirine tutunmuşlar ne güzel
Yalan söyle n’olur, ayrılmasın artık bu eller
Ayrılmasın...