şifrelerini çözmek için rüyalarımın
gerekli figüranları tanımam
ufuk çizgisinde yürürken kayıplarım
suratı mı asılıyor gökyüzü ekranının
yoksa yaşlı dalgınlığına mı kurbanım dünyanın

senaryosu çoktan kurulu mu rüyamın
zor bir kareli bulmacanın boşluk karalamasında
sansürlü sözcükler beklemedeyken
ağzım açık sesimin kayıp ilanını görüyorum

cüruf dolu ellerim, atacak yer bulamıyorum
her şey bulanık, bu eller çok büyük, benim değil
uzanıyorlar sormadan istediğim her şeye
bakıyorum; kar da yok, neden donuyorum ?


kollarım uçuyor kanatlarında boncuklar
ağlıyorum dünyanın tüm yangınları omuzlarımda
gözyaşlarımı bir akasya yaprağında buluyor
gözlerime barajlar takıyorum
bentler dayanamayıp yıkılıyor

ruhum karşıdaki kırmızı çatıda titriyor
parmağımı uzatıp sallıyorum
umursamazca bakıp körebe oyununa dalıyor


bir polis cop uzatıyor
kalbim aceleyle giyiyor ayakkabılarını
birden sağda beliren gemiden el sallıyor
ağlayamıyorum...


bir kumru konuyor omzuma zakkum bitmiş gagasında
kayalar parçalanıyor neft yeşili bir depremde
bir arı kayaları taşıyor ayaklarında
odada asılı kör yılanın göz bebeklerine doldurup
peteklerine resimler çiziyor kovanının...


bir kafilenin sessiz yürüyüşünde
kalbimin adımlarını hissediyorum dönüyorum
sokaklarda kaybolmuş gençliğim gülümsemiyor
geçinemediğim tek arkadaşım başarı hırsı; köşeye sinmiş
son denemeden kızgın, yorgun hesap kesiyor

sultan olmuş bir muhteris sarı tepeye
kaybettiği topraklarına ağlıyor durmadan
sonsuz ve acınası özlemi

terk edilmiş ispatlama çabası smokiniyle koşuyor peşimden
mor yalancı aşk çiçeğinin ağır kokusundan ayılıp
akan sulara anlatıyorum,
biliyorum yoramazsın, yoramazsın ki rüyalarımı...


Selma Dönmez
25 eylül 2009

============================================================
yıllar rüyalarda kopan kayışlara bağlanmaz /her uyku yarım ölümmüş düşe ağlanmaz.