2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1010
Okunma
Bunca yıldan sonra`;
gözlerimiz değmiyor birbirine,
içimizdeki kül ateşlenir diye.
Çok uzun yıllar oldu`;
ikimizde ne ateşler yaşadık
ama hiç benzemiyordu
gözlerimizdeki kor ateşe.
Rüzgar esince dağılırdı kıvılcımlar
yağmur yağınca sönerdi korlar
oysa gözlerimizdeki o ateşi
söndüremedi hiç birşey.
Şimdi çok korkuyorum;
kül dönerse ateşe diye
yaşayamadıklarımızı
yaşamak isterse gözlerimiz
öyleyse değmesin gözlerimiz
kül dönmesin ateşe.
Azat edelim yüreğimizin kafesinden
ötmeyen, ötemeyen kuşları
bunca zaman kül ve ateş içinde
yaşadılar büyük acıları.
Cevap Yaz