Kayıplar arasında yorgun yüreğimi arıyorum
Kim bilir şu anda nerededir, nasıldır ?
Sokak ortalarında gezinen anılar/ım sorguda !
Bir gören, bir bilen, bir duyan varmıdır ?

Kan çanağı gözler/im vurgun yemişcesine
Caddeleri santim santim adımlıyor ayaklarım
Umut/lar bir kıvılcım kadar,ha söndü sönecek
Üzerine sanki ölü toprağı serpilmişcesine

Nabzım avuçlarımın arasında can çekişiyor
Takatim kalmadı yürek, sensiz yaşamaya
Bir deprem yaşadık seninle ,duy sesimi
Bizim kaderimiz aynı bedende kesişiyor

Küs gidende suç, kendini suçlama sen
Duygular/ım paramparça, toplanmıyor
Ben harcanmışım, bari harcanma sen
Yüreksiz hayat bomboş, yaşanmıyor

Gel elele yeni bir aşka merhaba diyelim
Kıymet bilirse, önüne güller serelim
Kaçmak,saklanmak yakışmaz aşk’tan
Dersimizi aldık, bunu böyle bilelim
’’Yüreğim’’

Ozan Özdemir 23.09.2009