Ve şimdi
Kanıyorum gittiğin yerden


Acıdan ölmek üzereyim


Koridorlar boş ve sensiz
Kapılardan ayrılıkları söküyorum
Sessizlik tınısında kayboluşun perde oluyor gözlerimde
Bu saatlerde sana yazmak için uyanıyorum
çirkinlik uykusundan
İki kalemde tüketiyorum nefesimi
Hatırladım tek şey gidişin


Kendi masalımı yazıyorum
Gördüğüm bir düş yangınında
Peronlarda kovaladığım
Umutlar misafirim oluyor
Ve ben gecenin bir vakti
Seni bulmak için
Aklımın altını üstüne getiriyorum



Gidiyorum
Dudaklarıma anlamsız vedalar yükleyerek
Bu ayrılık saatleri tüylerimi ürpertiyor
Ve gözlerimde donuyor sessizlik
Buğusuz yaşlar biriktiriyorum
Sensizlikle verdiğim savaşta
Yenik düşüyorum kendime
Nolur anla beni


İçimdeki çocuğun kalbiyle
Başka bir şehirden
Hiç anlamadığın bir dilde
Elveda…

Şair Ceketli Çocuk/Eylül 2oo9