ah içim
kimbilir daha kaç şair kaybolacak bu karanlıkta
daha kaç şiir günahını asacak boynuma
geceler boyunca
ve daha kaç öfke yürüyecek içimden dışıma
ah içim
tutma beni
kusacağım

zamanıdır
asıl şimdi zamanıdır ağlamanın!
beynimin bir yarısı derya deniz
bir yarısı dünyanın son hali
kızılkıyamet...
ben siyah
ben beyaz
ve biliyorum ki
beyaz siyaha her zaman zıt olacak
boğulacak bir damla gözyaşımda koca dünya

ah zaman
ve zamanın dişleri arasında
çerez niyetine çiğnenen ahlak
yazık!
aşk tanrılarının ceset soğukluğu sevişmelerinde
kaldırımlara düşen binlerce piçe yazık olacak
ey çocuk
ey duvar dibine çökmüş çocuk
üşüme
yüreğim donacak
ve fikrimce adım
şuh kahkahalar arasında
dip notlara
yobaz olarak düşecek
aklıma ziyan

ben
ve siyah
ve beyaz
ve zaman
ve keşke...
keşke koparılmadan yüreğimin gülleri
soldurulmadan rengim
ve ağlatılmadan sol yanımın gülüşü
son dileğin nedir diye soran olsaydı...

ah içim
kus/tum
kurtul/dum...