bir bilsen anacığım
bil bilsen acımı
gurbet mi içimde
ben miyim yabancı

ne çok beklemişim hastane kapılarında
ne çok sedye taşımışım
ne çok serum ki
her damlası binlerce dua idi sanki
kaç kez ölüm terleri dökmüşüm
girilmesi yasak bıçak odalarda

kaç kez öldürüldüm ben ana
kaç kez dirildim

bir sınavdı belki sabrın denendiği
etle kemiğin harmanında
kaç kere savurdular beni ana
kaç kere rüzgarlara bilir misin
ayırmak için sapımdan tanelerimi

ne çok beklemişim otobüs saatlerini
uykusuz gecelerin sabahında
neden ağlattın beni bu kadar ana
ne çok sarılmışım sevdiklerime
ne kadar güçlüymüşüm ben ana
el sallarken arkamda kalanlara
ne kadar güçlüymüşüm
gel de sor kasaba çıkışlarına

her ayrılış bir ölümdü oysa yaşadığım
her ayrılık bir çizik şimdi alnımda

yorgunum
yitirdiğim sevdalarımda
korkuyorum
yalnızlığımda

geceler hep ayni geceler oysa
biraz daha geç uyuduğum şimdi
sabahları erken gelen geceler

ne çok ağlatmışım ben geceleri
ne çok suçlamışım yükleyip tüm kabahatleri
bir tek onlar kaldı bak miras
bir de acısı parmak uçlarımın
yüreğime oturan
terk etmeyen şimdi beni

bir bilsen anacığım
bir bilsen bu ne sancı
gurbet içimde kara çıban
sevdiğim bana yabancı

çoktan kondu da hastalığın adı
kim verecek A gurubu rh + kanı...


Nurten Altınok