İnsanlık koşarken küfüre demet demet
Rabbin gönderdi seni alemlere rahmet
Adın gökte Muhammeddi, incilde Ahmet
Ümmetim ümmetim diye ağlıyordun sen

Karanlık aydınlığa döndü sen doğunca
Çehrendeki nurun cehaleti kovunca
Gafil kavmin seni vatanından kovunca
Ümmetim ümmetim diye ağlıyordun sen

Sen bir mucizeydin, kitap ile gelen
Çölde bir haykırıştın, gittikçe yükselen
Bir haykırış ki, nidası semayı delen
Ümmetim ümmetim diye ağlıyordun sen

Tebliğ ediyordun dini, vahiy gelince
Her hareketin edepli, her sözün ince
Rabbin sana şefaat hakkını verince
Ümmetim ümmetim diye ağlıyordun sen

Başına yağarken Taif’in tüm taşları
Helak edecekti rabbin taşlayan o başları
Silerken onlar için dökülen yaşları
Ümmetim ümmetim diye ağlıyordun sen

"Habibim" demişti rahman sana kuranda
Uğradığın yer cennet olurdu bir anda
Rabbine her yakarışın ve duanda
Ümmetim ümmetim diye ağlıyordun sen

Halin arz ederdi ashab sana gelerek
Dermanın zatında olduğunu bilerek
Geceler boyu rabbine niyaz ederek
Ümmetim ümmetim diye ağlıyordun sen

Miraçta o mukaddes huzura varınca
Perdeler ardında rab cemalin görünce
"İste benden" deyip dileğini sorunca
Ümmetim ümmetim diye ağlıyordun sen

Gülden bir goncaya benzerdi siman
Seni gözle gören kafir, ederdi iman
İnsanlığa veda vaktin geldiği zaman
Ümmetim ümmetim diye ağlıyordun sen
Ümmetin sana muhtaç, ey hakk’a yükselen...


Ümmeti için ağlayan Hz.Peygambere binlerce salat ve selam olsun....
funda kaplan
Ağustos/2009