Açık eksiltmesiydi yılların…
Hengâmeydi, karmaşaydı
Rüzgâra teslim edemeden hiçbir uçurtmayı
Sessizce sonuna akmıştı garip bir gözyaşı…

Zifirisiydi karanlığın…
Sigaraların telaşesi kadardı yalnızlığın
Ne kadarda ucuza gitmişti be yıllar…
Hani o pembe yollar
Ütopyalar dolusu masallar?

Hikâyesiydi tek başınalığın…
Nasılda vuruyordu yüzüne satılmışlığın
Enkazında hayallerin, hırsınla, öfkenle
Bir başına, bir başınla bırakılmışlığın…

Artık ne kadar da korkusuz
Ne kadar da sorgusuz akıyordu yaşların…
Kime matemdi armağanı
Kime arsızın gülüşü…
Şimdi düşün bir
Sana mı kaldı tasası sahipsiz yasların?

Son gecesiydi kaçışların…
Artık bir anlamı olmalıydı bakışların
Dikilmiş sonsuzun başında
Bir kahramanın adımlarına
Yetişmeye çalışıyordu alkışların…

Tanıdık bir el
O elin kıvrımlarına emanetti saçların…
Tanıdık bir son
Sonsuzluktan düşerken bitiyordu
Kısacık hikayesiydi tek başınalığın…