Dağlara misk’ ini bırakan,

kokularıyla insanın başını döndüren,

ceylanları sulardık aşkın pınarından.



Uzaktan kulağımıza çalınan

eski bir taş plâk şarkısı.

İlk heceleriydi;

“Bir demet yasemen

Aşkının tek hatırası.”

Hiç bitmedi ayrılık,

hiç kapanmadı hicran yarası.



Ağır ağır ilerleyen zaman tuz serper

zehir olup da akar kanlı yarama.

Her an karanlığın çarşaf gibi uzandığı geceden

ardında hareler bırakarak yıldızları aralayan,

senli bir şavk düşer avuçlarımın arasına.




Yüreğim koca gece, hücre cezalısı.

Dibini aydınlatmayan mum ışığında,

ellerim taş duvarlarda ellerini arardı.





Sürgünde

ağır kapanır külçe yığını kapılar

gıcırtısı adeta göğü yırtar da yaralar.




Asla

Şikâyet etmez bu dilber.

Hüznümün sebebi sensin sevgili.

Tabip de istemem böyle bilinsin gayri.




Gözyaşlarımla yıkarım acılarımı her gece,

yalnızlığımı da sararım her defasında üstüne.

Allah Kerim gül goncası,

baki değil nasılsa burası.





Kırmızısı çoktan solmuş,

beyaza dönmüş bir çift dudak.

Çıban gibi batar yârin yokluğu

yarı baygın sevdiğini sayıklar,

üzgün bakışlı dilber.

Dili bilmez şikâyet

Bilir, vuslat mahşerdedir nihayet.

İNCİ DENİZ

3 /9/2009


Dizelerimin düzenlemesini yapan ve sesiyle de değer katan
Sevgili KALİMERA’YA Gül yüreklime sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.