Densiziz, yüzümüz yok Yâ Rab!
Günahkâr çehrelere örtelim hicap.
Ahde vefa sözde sadakat mı kaldı?



İnsan-ı beşer
Şiddetle Kevser havzında
yıkanmaya muhtaç..
Unutmuş iptidasın
Neden burda oluşun..

Hâlâ ne durmadasın
Eyy kendini
Bir şey sanmada olan nefis?
"Bir harf öğretenin
Bin yıl kölesi olurum." derdi
H.z. Ali efendimiz.

İlmi isteyene verirsin,
Malı mülkü istediğine.

İlmin zekâtı öğretmek,
Zenginliğin zekâtı fakiri gözetmek..

Elin yetişemez bilirim,
Lakin duada mı edemez bu gafil dilin?

Şecerelerden imanla dökülen
Semaralar nerede?

Neden bu alemdeyiz?
Unutturma Yâ Rab, bu akıl ve fikre!

"Bu dünyada ne kârın var?" deseler;
"Günahımla hüznümden başka nem var", derim.

Tazecik bedenler süzülmede
Yavaş yavaş kara toprağa..

Evet, görmedik
Ne seni,
ne cennetini,
nede cehenemini ..
İmanın asıl şartı da görmeden
İnanmak değil miydi?

Meleklerine sorduğun gibi
Eğer görmüş olsa idik,
Vaad ettiklerini cenneti ve cehennemini;

Emin ol ki,

Meleklerin şahadetiyle
Daha çok cehenneminden korkar
Ve daha çok isterdik;
Rahmetini, Cemalini, Cennetini..

Sen Şahidimiz ol MUHAMMEDİM!
Ey! dünyaların hürmetine yaratıldığı SEVGİLİ...

12 temmuz 2009 13:43


Şiirin düzenlemesini yapan Sevgili KALİMERA’YA ve Harika yorumuyla mısralara mana yükleyen Sayın MUSTAFA KEMAL SERHATLI beyefendiye sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.