I TuRNa

söylemek isteyip de
dudaklarımı ikna edemediğim sözlerin
bitirmek isteyip de
başlayamadığım hayallerin
Göremediğim;
görüp de görmek istemediğim gerçeklerin,
“olmalıyım” deyip de olamadıklarımın,
giderken götüremediklerimin,
silip de geri getiremediklerimin,
berbat el yazımın,
kurşun kalemimin,silgimin,
usul usul yaşamaya çalıştigım hayatımın,
gerçek sahibi
sensin Turna...

II YüKSeK

Uçakta seni düşündüm Turna.
sen gibi gördüm dünyayı,
sen gibi olmak istedim,
sen gibi uçtum gibi yaptım;
olmadı

Uçmayı senden sormalı hey Turna!
Ne anladım uçmaktan
rüzgar vurmadıkça yüzüme
Çırpamıyorum ki kanatlarımı
yatamıyorum ki bulutun üstüne
baktım yukarılara da
göremedim güneşi
Biliyordum da bir umut vardı yine de,
Acabalarda süzüldüm delice;
düştüm

Dostumsun bari sen al beni Turna
koy beni kanadına
uçalım seninle
uçalım inadına

III BeYHuDe

Peki ya ben olmayanlar TURNA
değillerse ben niye ben olayım ki
“gibi geldigimde” bir gün bir göze
unutursam eğer geldiğim gibileri
satmiş olmaz mıyım beni, değillere...
Hem bir de batarsam benin içinde
ya da yapışırsam
önümde eğilenlerin ayaklarına
derinlerden taştiğimda
doruklara sığamazsam
o zaman,
söyle o zaman nasıl bakarız
bulutlara tepeden TURNA!
Cümlemi bitirip de
kaybolduğumda noktanın derinliğinde
başlayamadığım olurlarla
bitmemekte inat eden olmazlarımı
kaç şişe mürekkepten dökebilirim
unuttuğum bir satır arasına
eğer hala kurumadıysam
damladığım sayfanın son köşesinde?
Ve eğer bir gün bir ben
gelip de açmadıysa kapağımı
boşuna mı çırptım bunca sene kanatlarımı...
Uçamadım mı hala,
uçamadım mı TURNA?