mazmunlar güzeline İSYAN

Âb-ı zemzem leblerin yakuttan mı?
Ey şûh-ı dilber beytimden çık yeter.
Râz dişlerin misal-i mercandan mı?
Kalbime hâr ektin, gayrı git, yeter.

Rûhun ay mı? nâr mı? gül mü? güneş mi?
Simân âhû mu? kâbe mi? cennet mi?
Hûn olan bu câna, gayrı yetmez mi?
Kâfirim aşka, dûzâha gir yeter.

Hilâlmiş kaşların, bazense tuğrâ
Nûrdan tenin, envârmış karanlığa
Katledermiş perçemin dara’ğcıda
Astığın perçeminden asıl yeter.

Fidan boyunda Elif gururun var
Gonca ağzın, açılmamış gül kokar
Cellât-ı gamzen, kanatmadın sanar
Keskin gamzelerinde kesil yeter.

Gayrı sevmem ben, ne cân, ne cânânı
Suçlamam yok yere, mâsum ağyârı
Terk eyledim aç nefsi, mâsivâyı
Leylâdan Mevlâ’ya varayım yeter.