Gül Ayşe’yi seviyordu
Canım cananım diyordu
Aradaki kara kedi
Her kötülüğü yapandı
Bir aşk defteri kapandı

Gül Ayşe’nin Kel Ağa’sı
Töredir başlık parası
Git, kazan, bul, getir dedi
Başlık almak şanındandı
Bir aşk defteri kapandı

Köy nere İstanbul nere
Mahir mi ki el iş vere
İstanbul hep cepten yedi
İstanbul nârında yandı
Bir aşk defteri kapandı

Bu oyun kader oyunu
Sefalet aştı boyunu
Alıştı da dönemedi
Cıbır dönmeye utandı
Bir aşk defteri kapandı

İstanbul’da on yıl kaldı
On bir hayat dersi aldı
Talihini yenemedi
Derdi üst üste katlandı
Bir aşk defteri kapandı

Ne mi kazandı, hep maraz
Ölüm; vakitsiz cilve, naz
Elinde yok ki senedi
Hakk kapısı aralandı
Bir aşk defteri kapandı

Nemli, viran bir izbede
Şifa buldu Osman Gede
Kırıldı ömür kenedi
Osman adı karalandı
Bir aşk defteri kapandı

Gül Ayşe ağla başında
Osman musalla taşında
Aşkı ölümde denedi
Aşkı yamandı.. yamandı
Bir aşk defteri kapandı


BİR MARUZAT:
*Gül Ayşe; Osman Gede’ye sevdalı
Osman Gede; Kavuşmak için paraya sevdalı
İstanbul; Taşını toprağını altın bilenleri kendine çekmeye sevdalı..
Ağa; Ağalığının payesi paraya sevdalı
Para; Nefs hamallarına küfe olmaya sevdalı
Sevda; Sevdalığına henüz karar vermiş değil..
Ve Musallâ; Ağa, Paşa, Kelli Felli, Zalim Mazlum, İri Arık, Çizme Çarık ne kadar zıtlıklar varsa hepsini temizlemeye sevdalı. Temizliyor da. Lakin..
Defter; İşte bu unutulan Fani âlem sermayesi, bir bu temizlenemiyor.