Kadınım, üstünü ört,
Üşüme yokluğumun ayazında,
Kalbimi Turgut Reis’e gömdüm,
Arada bir gezdiğim sokaklara uğra,
Bana gelirmişçesine adımla,

Geçen haberini getirdi kuşlar,
Atladım bir otobüse sana geldim.
Sensizliğinle karşılarken boş sokaklar,
Seni aradım köşe bucak,
Adresin yoktu elimde,
Telefonun yoktu ulaşsam sana,
Aynı gökyüzüne baktığımızı hayal ettim.
Aynı havayı soluyorduk ne de olsa,
Geceleri çok üşüdüm kadınım.
Eylülün hüzün gelini dayandı kapıya,
Ben toprağın suya hasretliği gibi,
Hasrettim sana...

Kadınım, üstünü ört,
Üşüme yokluğumun ayazında,
Gerçekten zor oluyor hani,
Aynı şehirdeyken ayrı kalmak,
Aynı gökyüzü birleştirirken bizi,
Yıldızlara tembihlemiştim oysa,
Bu gece söyleyeceklerdi seni sevdiğimi,
Varlığını saklayan şehre geldiğimi.

Bir hazan şarkısı çalıyor şimdi,
Uzaklardan geliyorken şen şakrak kahkahalar,
O kalabalıklarda arıyorken seni,
Dudaklarımda aşkın kekremsi tadı var.
Hoş sensizliğimde herşey boş,
Ne anlamı kaldı yüce sevdaların,
Ne rengi kaldı bu hayatın,
Havalarda serinlemeye başladı hani,
Eylülle gidecektin sen benden,
Bilmeden yazın koynunda bir aşkla geldiğimi,
Şimdi sana sesleniyorum,
Bu şehir kabul eder mi ruhunu bensiz?
Yokluğunda nedensizce üşüyorum.
Sen üşüme sakın canım,
Sakla bedeninde aşkımın ateşini,
Çek yıldızları üstüne kadınım,
Derin uykularda seni huzurum sarsın.

Kadınım, üstünü ört,
Üşüme yokluğumun ayazında,
Seni bulamadım bu koca şehirde,
Daha bir büyüdü kimsesizliğim gözümde,
Üstüme üstüme geldi duvarlar,
Ve resmini gökyüzüne çizdim,
Kalbimi gömdüm bu şehrin ortasına,
Masum bir çocuk gibi bana bakıyorsun.
Yeşil gözlerinden beni düşürme,
Kokunu içime çekip gidiyorum.
Kadınım, üstünü ört, üşüme!

BAKİ EVKARALI