Ölmek ayrı şey Müzeyyen,
Sen hiç şiirle kovuldun mu?
İşte ölmek öyle birşey Müzeyyen,
Üşürsün, iliklerine işler soğuk,
Kalkamazsın yerinden beş dakika diye
Keşke olsaydı bir ceket, bir gocuk,
Omzuna atardım üşüme diye,
Diye diye aşkı kaldık.

Kaldık be Müzeyyen tek başımıza,
Ağladık yalnızlığımla ağladık.
Yemek hazırdı akşamı olanların.
Biz bir taş çorbaya hasret kaldık.
Yandık be Müzeyyen, ne yandık.
Durdurdular bizi aşkla yürüme diye.
Dedim arkadaş iyi ama niye.
Kadınını sevmekten büyük servet mi var.

Kalk gidelim be Müzeyyen.
Sevmek ne, aşk ne bilmiyorlar.
Beş dakikalık zevk sanıyorlar aşkı.
Boşver laf anlamaz insanları
Sen bana varacak mısın söyle.
Anam başımın etini yedi
Evlen artık kör, topal bul diye.
Of Müzeyyen duvarlar üstüme geliyor.
Sorma odam kireç tutmuyor.
Türküler gücüme gidiyor.
Neyse en iyisi uyumak be Müzeyyen.
Belki uyanmamak ihtimali de var.
Şiirler sana kalsın öyle olursa.
Bana vuslatsız aşklar.
Müzeyyen nefes alamıyorum
Ne istiyorsun işte, seni seviyorlar.
Kedi de olsa bir sevenin var.

Baki Evkaralı
30.10.2015
Denizli