Ne olur bana bişey sorma
Sormak güvenmemek değil mi aslında
Sevmek denen şey varsa bu dünyada
Sevdam sensin benim
Gözlerinde sustum kaç vakit
Gidiyorum şimdi
Sen sevdayla kal canım
Umutla yaşarım ben
Ama hayat gülümsemez çoğu zaman
Doğum sancısı gibi bakar yüzüme
Yüreğimde mülteci bir telaş
Hasret daima namussuzu oynar
Yollar şehirler insanlar ve hayatlar
Bir yığın uzanır gider aramızda
Mesafeler kötü bir kabustur derdim
Hisler ise bambaşka bir rüya
Bilirimdim tutsaklıktır bu
Güllerin dikenleri vardı
Papatyaları sevdim bu yüzden
Şimdi avuçlarıma papatya değse kan revan
Özlem ikiyüzlüdür çoğu zaman
Ansızın yaprak dalından düşer
Ay kaygılı izler bırakır gölgeye
Kuş kanadına küser
Kendi dalgasında boğulur suya attığımız taş
Özlemin bir yüzü de sensin işte
Dindirilemeyecek yüzü belki de
Sevdadır bu anlamsızlık kervanı
Ne olur bana bişeyler sorma
Sen sevdayla kal canım
Gündüz bir hoşçakaldır sadece
Gece ise simsiyah bir yangın çoçukluğumdan kalma
Tutunca ellerinden o ilk susmaların
Suçüstü öpmelerim,gülüşünün kulağımda bıraktığı tını
Yarım kalmış türkülerin devamıdır bu
Gecenin soğukluğuna inat sırıksıklam sevişmek vardı diyorum şimdi
Söyleyemediklerim çoğaldı ardımda kaldı çoğu zaman
Söyleyemediklerimin bir yüzü de sensin işte
Özlemin sevmenin yüzü
Sen sevdayla kal canım
Sade bir sevmekti benim ki
Ötesi yalan dolan sadece

Bir gitme kaldı geriye
Bütün yaşanmışlıklara set çekecek
Yenilginin anıtı olacak bu gitme
Gidiyorum
Hoşçakal ...



Ankara/İstanbul