çocuk gülüşlerini
şeftali ağaçlarına asmıştık
hatırla
yaşlanmış şehrimin
asi çocuklarıydık

hep ağlardık
aynı şarkıda
hürriyet derken
memleketim derken
gittin sen
benden çok önce
çok daha erken
anlamamıştım o zaman
bir türkü çalıyordu ,
bir silah patladı
onur düştü
nihal ağladı
ben sustum
çığlığım boğazımdaydı
bıraksam boşalacaktı öfkem
tutup bir demir parçasını
silahı sıkan ele vururken
ince bir sızıyla
irkildim
ne ses vardı
nede bir nefes
sadece sevdiğim kadını gördüm
ben gitmek üzereydim
ondan çok uzaklara

ben çıktım
hastaneden aylar sonra
o yattı
mevsim ler
bir sıra devrildiğinde
haziran dı sıcaktı
bırkasam gözlerimi
yaşlar boşalacaktı

temmuzdu sıcaktı
tophane
toplamıştı çocuklarını
gençliğimi görmüştüm yazdı

ağustostu
sıcaktı
hiç içmemiştim
bursa bile ayıktı
neslihan yatmaktaydı

eylüldü
ben doğalı 21 gün olmuştu
ayın beşinci günüydü
saatler yaşlanmıştı

yalnızdım
yalnızdık
sen gitmek üzereydin
kimsem yoktu senden başka
eylüldü
sıcaktı
çınar ağaçları
dallarıyla yüzlerini kapattı
yağmur başladı
mevsim sarardı

aşk vardı
gitti
eylüldü
sen de gittin
bir daha eylül olmadı
..................................