zor bela bir hayat, sindirir düzen;
bazen ağırlığını vurur suratına,
keşkeler ile doldurur bazen
tuhaflık alır
dilimde yalvar yakar birkaç satır
başı sonu olmayan bir devran
uzun ince çizmeli alacalı keneler
ağızlarının salyalarını akıtır
iştahlı dipsiz bir kuyudur zaman
alaşağı eder adamı geçen seneler
aynı ateş yakar, boğar aynı duman
zevk sefa cigarasına
tüm küstahlığı, iki tutamlık haz için
dünyayı ateşe veren tayfa
martaval okumaktadır her daim
ve okuyacaklar şüphesiz sayfa sayfa
ne devekuşu yaşamlar bilirim
ıslak bir haykırış rezilce akseder
ne dünden kalma kör umut tasaları kadim
dokunmayan yılan hesabıdır bu hesap
refahın başka türlüsü olamaz elbet
küfranla karışık sükûna mahsus bir serap
onursuz gurursuz bir saadet
gün olur dişlerini gösterir
tek dişli canavar sevdamız medeniyet
bilemezsin, gün olur gün değişir
şüphe götürmez şaşkınlık belki
bir şaşkınlık alır akla tesir
ne vakit içemeyince ayyaşın teki
dövmeden bilenmez kızgın demir
demirler erir, sabır dilenir bir tiryaki
unutursun ne varsa sana dair
nüksetse bir yerlerde ecel korkuları
sen, ah sen hiç tartaklanmamışsın
duymamışsın sokaklarda ceset kokuları
kör bir bıçak kesmemiş kolunu
kim bilir, yokluk acısını çekmemişsin
içini kemirmemiş bir selamsız kurşunu
kafan bulanmamış, griler giyinmemişsin
gün olur gün değişir
aynı ateş yakar, boğar aynı duman
maksat bağcıyı dövmektir
maksat aynıdır ne zaman…