Yitip gitti hafızam başka diye üzülürken
Farkına varılmayan farklılıkları fark ediyorum
Düşüncelerin sonsuzluğunu, yaşanamayan yaşantıları
Kapalı kapıların arkasındaki sıralı sırları
Kapalı perdelerin yarattığı karanlığı
Soyutlanmış sıradanlıkların hoşnutluğu
Sarhoş ediyor beni sessizliğin sesi
Şamdandaki mumu yakıyorum
Aydınlatsın içimdeki karanlığı diye
Oda aydınlanıyor gözlerim ışığı görüyor
İçimdeki sese sözüm geçmiyor
Hala karanlık diyor, içimdeki çığlık çok çılgın
Ellerim doluyken bir anda bomboş
Kendimle yüzleşmem gerek, yine kaçıyorum galiba
Saklı bahçem koyulaşmış, derin mavilikleri saklar
Papatyalar, laleler, gelincikler ödün vermem
Solup gitmelerinden korkarım sakınırım
Sözüm ona sözsüz kelimelerimde anlatmak isterken
Sevgiyi, seveni, sevgiliyi
Ey sevgili sözüm sana
Ey gece, ey sessizlik, ey amber kokulu
Gecenin müjdecisi, yıldızlar şahit olsun
Mütevazı, durgun, nazik kişilik
Karanlığım, susuzluğumun yangını
Sabrımın selameti
Mum ışığı bitiyor, korkuyorum karanlıktan
Sessizliğimin çığlığı kulaklarımı boğuyor
Uyumak istiyorum sarıl kendine sarıl …


Tuğyan
Sevda Özcan