6
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1020
Okunma

An gelir insan kendine yabancıdır.
Mutluluklar mutsuzluk kokar,geceler ayrı bir kabus, gündüzlerse zaten zifiri karanlıktır.
Düşlerin solmuş,belki de yok olmuş,hayallerinse çoktan sessizliğe gömülmüştür.
Hayat yalandır,yalan hayatta bir tek gerçek yaşanır o da zamanın akıp gitmesidir.Mutluluğa endekslenmiştir zaman mutluysan su gibi akıp gider,mutsuzsan saniyeler tükenmek bilmez.
Mutsuzluk yüreğine yüklendikçe yüklenir.Beklersin bir fırtına savursun tüm mutsuzlukları; geride sevinçler kalsın, ama beyhudedir bekleyişlerin.Bugünü yaşamazsın yarınlarınsa bugünden karanlıktır, bilirsin. Kaderin yazılmıştır ya bir kere, önüne geçilmez bir yaşamın, çaresiz yaşayanısındır.Aslında çoktan ölmüşsündür de kum saatinin bitmesini beklersin.
Geçiyorum bu hayattan
Hiç yaşamamışcasına
Hiç doğmamışcasına
Bomboş bir hayatın içindeyim
Farkındayım biliyorum
Korkarak nefes alıp duruyorum
Ne gülen bir gözüm var
Ne de kahkahaya yatkın bir yüreğim
Umutsuzluğu yol arkadaşım yaptım da
Hoyratca yaşamaktayım
Hor gördün üç,beş günü
Zindanı yaşatmaksa amacın
Bilki zindanı yaşamaktayım
Ölümse yanıbaşımda soluklanmakta
Nefret ektiğin yüreğime
Bir kez olsun sevgiyi tattırmadın
Kayıp yaşamımı kurtarmak için
Dünyaya karşı yürürken
Çoktan kaybetmişimde bu savaşı
Gitmeyi becerememişim yaşamdan
Kalplerde gezmeye yüzüm yok
"Gel" diyen olsa
Ölümdür ancak,beni çağıracak
Korkum yok ölüm senden
Öylesine kopmuşum ki yaşamdan
Eziyet geliyor nefes alıp vermem
Ölümü özlemişim
Bekletme gel,
Yolunu gözlemekteyim
Ünal TÜRKOĞLU
5.0
100% (3)