“Hangi cümleye sığarsın
Aşk kokulu kadın…”

Her derdi anlatabilirim mürekkeple,
Yan yana dizip kelimeleri
Ağıtlar yakarım
Mürekkebin kaldırdığı bir cenazeye,
Ve gözyaşlarımı gölgesine dökerim
Bir hikayeye ölü kusmuş cümlelerin…

Bir bitişi yazabilirim sayfalar dolusu,
Evirip çevirip küçük küçük harfleri
Büyük hüzünler satabilirim
Geceye açtığım tezgahtan.
Bir tek yıldız düşürmem
İstersem, gözlerinden…

Kalemi çalarım kedere
Acı bir mısra dökerim
Kötürüm bir şiirin göğsüne…
Anlayacağın
Her derdi yazabilirim mürekkeple,
Nefessiz kalır sevinçler…

Cennet parçası bir coğrafyayı
Düşürür gibi tuale
Ressamı olurum kelimelerin,
Irmaklar cümlelerimde akar,
Sevgi koştururum gelincik tarlalarında,
Yağız atlar şahlanır
Bir öykünün coğrafyasında…

Her sevinci anlatabilirim mürekkeple,
Yan yana dizip kelimeleri
Kahkaha katıklı neşe dökerim
İnsanların yüzlerine…

Sevinci sokağa taşmış bir çocuğun
Gülüşüne batırıp parmaklarımı
Yol çizerim sözcüklerden
Oyuncağının peşinden koşsun diye çocuk,
Ve bir annenin gözünde
Titrek bir ışık yakarım cümlelerimden…

Yolu olurum bazen bir aşığın
Sevgiliye atılan iştahlı adımlarda,
Ya da hazzına dalar kalem
Arzuyla öpülen dudakların…

Kelimelerden cümleler kurabilirim
Cümlelerden hüzün ve sevinç…
Bir hazzı yaşarken kalem
Harfler ağlatabilirim
Mürekkep gözyaşlarıyla…

Ama
Bir tek seni yazamam işte
Anlatamam, çizemem resmini
Dökemem eşgalini
Düşlerimin kağıt sergilerine…
Hangi cümleye sığarsın
Aşk kokulu kadın…

14.08.2009