“Genizi yakan ne kadar acı varsa bilirsin
Hayatı çalınmış kadın!”

Ferhat’a kefeni sen sardın kundak gibi…
Ölümcül rüyalara gebe geceler
Uykularını bölerdi.
Başucunda sekiz can,
Adamın gelecek diye
Cama vuran her araba ışığı
İçini titretirdi.

Ağıda gözlerini yumduğunda
Avludaki tabuta koydun yüreğini,
Islansın adamın!
Kurak kalmasın toprağı.

Yirmi günlüktü Hüseyin
Sen de yarım…
Tek yarını sekiz cana giydirdin,
Sende ne kaldı kadın?

İki odalı kerpiç ev,
Yağmurun ihaneti kapında…
Kaç gece tuttun, kimbilir
Çöken damı sırtında.
Hiç yorulmadın mı kadın?

Bir toprak bıkmazdı candan
Bir de su yangından…
Ellerin kör olası yoklukta
Hiç bıkmadın mı kadın?

Sen, neden hiç üşümezdin?
Soğuğa vururdun şafakla kendini,
Canların uyurdu.
Üç beş çalı-çırpı, ne bulduysan işte…
Üşümesin adamından yadigar canların.

Ahh! Hiç hayalin varmıydı senin
Ya da hayale zamanın…
Genizi yakan ne kadar acı varsa bilirsin
Hayatı çalınmış kadın!

10.05.2009-23:05-Gebze


(İşte bu da benim annem...)