Boş oturur yapmaz işin gereği,
İşleri yarına, koyar eringeç
Ne bir amacı var, ne de ereği
Her zaman yerinde, sayar eringeç.

Topluma menfaat bekleme gayrı…
Kendinin kendine yok ki bir hayrı.
Konuştuğu başka, yaptığı ayrı
Kalıptan kalıba uyar eringeç.

Bir kez de bakmaz kendi haline,
Halkın kazancını dolar diline.
Çalışmak yok, bakar; elin eline
Bedavadan karnı, doyar eringeç.

Haline şükretmez, daim yerinir.
İki adım atsa durur, erinir.
El koşarken kendi, yerde sürünür.
Çeşit çeşit azar, duyar eringeç.

Yata yata geçer günü, uyanmaz
Dünya yansa onun bir kılı yanmaz.
Yanından geçerken burnun dayanmaz,
Ayda bir sırtını, soyar eringeç.

Mümkünse arana, çek koca bir sur.
Akgül’üm bunlardan gayet uzak dur.
Ne sözüne güven, ne de dostluk kur,
Söz verse sözünden, cayar eringeç.

KEMAL AKGÜL(17.08.2009)