Bir nedamet türküsü
dişlerimin arasında iki hece
kıvrılır yatarım
bir yanım Kızılırmak
yol aldıkça ovaları aşarım
bu suskun şiir
okyanus olur bazen
dalga dalga vurur durur kıyıya
kalem tutmaz elim
bir dolu duygu
esmer
buğday tenli
sarışın...
İşçi pazarında
kavrulmuş deriler
kimi rengini güneşten alır
kimi soluğunu
ya da bir üst sokakta
pamuksu beyaz eller
yoktur bu pazarda
yürekleri ve elleri
nasırlaşmış
bir hain savaştadır ömür...
kocaman bir ayrım
asfalttan şoseye ayrılır gibi
yazdan çıkmış
rüzgarlı,tozlu topraklı
yeşilini yitirmiş yapraklar
çıplak ve kurumuş dallar
eylül dolanır sineme
üşürüm
ellerim sıtmalı yellerde
titrek
kararsız kalırım yazmaya
onbeşinde bir kızın
göğüs uçları ile savaşta
nefes nefese.
Oysa sussam
odamı yalnızlık kaplar
ayrı düşeriz
elime değmez kalem
sadece sigaram
parmaklarım arasında
ve dumanı
hayaller gibi dağılır
cigaram,
bir ömrün hikâyesi
yandıkça tükenir
geri alamam...
Boş bardağım,
dibinde biriken çay filizleri
rengini kanımdan alır
oyalanırım
buğusuna yatar gözlerim
ıslanırım,
elmacık kemiklerim
ve gamzelerim
dere yatağına dönüşür
ıslanırım
ıslanır sakalım
kalkar
başımı cama yaslarım
ay düşer pencereme
yüzümde yakamozlar dolaşır
utanırım gelip geçenden
geceden
yalnızlığımdan
döner bir şiire dalarım
işte hepsi budur
benim yazarlığım...
ve kalem
bir ülkenin
yenilmiş resmini çizer kendi hallarımı yazarım
saklanırım ardına börtü böceğin
gökkuşağının renklerinden
karayı çalarım
oniki mevsimden
eylülü seçerim
söz edemem sevmekten sevilmekten
bir tuzağa dolanır sevdam
gözlerine yazdığın şiirler
ihanetle bulanır
sorarsın türkülerle
’Kim Bu Gözlerindeki Yabancı’
bilmezsin,
yabancısı sen olmuşsun
işte budur beni
bir şiire salan
ama bilirim
anlamaz kimse
söz anlamaz
haldan anlamaz
derdim bilmez
anlatırım umutla
eldir bilmez halını
yandığınla kalırsın.
Sağırdır yatak
sağırdır yorgan
sağırdır gece...
Kahpelik dolanır ayağına
diz üstü çökersin
yazarsın umutla yazarsın...
İşte yazarlığım
hepsi budur benim...

Gecenin koynunda yatarım.