Ya.. ümidin olursa bedenin bahar olur
Düşünceler hayattır, ömür ekmeği suyu
Hırçın gönül sevgiden kaçar, hırçınlık huyu

İnsan nice manâyı yağmur seyrinde bulur
Gözler bitkin hâldeyken gene de hülya arar
Sanki hülyalar gerçek gibi bedeni sarar

Muzdarip his aktarır gönüle görevini
Durmadan senli-benli yazar bütün kalemler
Sevda dolu yürekte saçaklanır elemler

Gecesiyle gündüzü hoş olan neş’elenir
Fikir bazen zamanın donmuş şeklini verir
Tek bir günde yaşatır zehir zukkum devrini

Ömür boyunu aşan nice sokaklar vardır
Elbette bir gün her şey o sokaklarda kalır
İnsan işten ekmekten aşdan çeker elini

Ya.. ümidin olmazsa bedenin bir kar olur
Üzüntülerin artar koşarsın dertten derde
Hayâller yine hayâl.. kalırsın hayâllerde

Söyle canım candan çok sevdiğin insan nerde
İnsan; ırmak misali akar, durmaz bir yerde
Bu akışta her iki uçta hayat varolur