Dedim: Gardaş bu dünyanın hali ne?
Dedi: Sorma! Düştük zâlim eline...
Dedim: Şimdi bulunmaz mı çaresi?
Dedi: Boş ver; sen de var git yoluna...

Dedim: Olmaz! Haksızlığa susamam!
Dedi: Taştı, ben de bunu kısamam
Dedim: Acep Lokman yurdu neresi?
Dedi: Uzak! Yollar diken basamam...

Dedim: Katlan; güller için dikene,
Dedi: Buyur; kolay ise sen dene...
Dedim: Ben de çoktur onun yarası
Dedi: Bulup, merhem ile gelsene!

Dedim: İlaç bu toprakta bulunur
Dedi: Toprak elimizden alınır
Dedim: Korkma! Bende ölüm sırası
Dedi: Davul senden sonra çalınır

Dedim: Gidip bizim eli gördün mü?
Dedi: Geçtim! O batık yer yurdun mu?
Dedim: Haber: Tez gelirdi karası...
Dedi: Bir gün arayıp da sordun mu?

Dedim: Derdim büyüdükçe büyüyor
Dedi: Bundan ne vampirler doyuyor
Dedim: Yandı yoksulların çırası
Dedi: Sen de! Yoksulu kim sayıyor

Dedim: Hani bizde derman bitmezdi,
Dedi: Dağlar derman olsa yetmezdi.
Dedim: Yok mu iki yolun arası
Dedi: Olsa sürü sele gitmezdi.

Dedim: Ümit tükenmemiş duruyor;
Dedi: Kalpten can çıkmamış, vuruyor...
Dedim: Giden insanlığın firesi;
Dedi: Hakk’a yönelirsen koruyor...

16 Şubat 2009

Mustafa Usta