adın sonbahardı

her sonbaharda, yapraklarım dökülür merdivenlerden kacarcasına.

düş mavisi gözlerin sarardı ağaçların dallarında.



ben sevdim seni,yeni doğmuş güneşin sevmesi gibi dünyayı

ama çalan ,sonbahardı seni,



şimdi bir sokak çocuğunun

kirli ellerindeki ekmek gibisin

dizdiği misketlerde saklı gözlerinin her rengi



mevsimlerin her rengi

senin ikliminde gizli

gidişin öyle habersizdiki

ecelini beklemeyen melekler gibiyim



ey erguvan rengi dağlar

nasıl geçit verdiniz giden canana

yoksa sizidemi kandırdı

ılık yağmurlarla



bir atlının uzaklardan gelen sesinde yankılanır adın

hangi yöne baksam sen varsın

bağ bozumu üzümlerin yalnızlığına sakladım seni



şimdi ılık,puslu bir yastayım

sensiz gecen ilk sonbaharın boşlugundayım



dedimya sevgili



yitik bir mevsimdir aşk

senin gözlerin eylül kokar



ne zaman aklıma sen gelsen

adın sonbahar olur.





selçuk bozağ/2009 ağustos