atamıyorum içimdekileri
yazmak bile rahatlatamaz oldu beni..
nefretim büyüyor hergün insanLara..
korkuyorum bu ruha olanlara..
acıyorum artık kendini bilmes insanLara..
sormuyorum artık içimdeki insana..
ağlayamıyorum artık çocukça..
özLedim eski beni bulan geri yollasa..
sıkıldım artık ne denli bu olaylardan..
yüreğim dolup taştı..
kaLdıramıyorum bunca yaşananı..
içim acıyo ve görenLer haLime acıyo..
üzülme diyorlar ama herkez üzmeyi seviyo..
kaLp kırmak ne kadar basit bi oyun olmuş..
herkesin diLinde bir söz ..
canım yanıyo
ve ben artık yolun sonunu göremiyorum..
korkuyomuyum bilmiyorum ama..
gitmek istiyorum..
arkama bakmadan.. yorulmadan.. sorgusuz suaLsiz gitmek..
içim acıyo ve ben haLa nedensiz seviyorum
beni sevmeyi bilmeyenLeri..
iyilik ediyorum onLara üzülmesinler diye..
kendimi aptaL durumuna düşüryorum gibi gözükse de..
herşeyin farkındayım...
zamanım doLuyo..
kum saati ters çevirmiyorum artıq ..
zaman doLduğunu da ..
çıkıcam bu oyunun içinden..
gidicem yeni oyun bulucam..
beLki şartLarı aqır gelicek ama..
yanmaya şimdiden hazırladım kendimi..
burda herkes yakarken..
orda kendi kendimle yanıcam..
tıpkı içimin kendi kendisiyLe yanması gibi..