mutlu olmak için söylediği kaçıncı yalandı hatırlamıyorum..
ama tek derdi vardı..
mutlu olabilmek..
bu yüzden sevdiklerinin üzülmesini hiç umursamazdı..
ta ki sevmeyi öğrendiği ana kadar..
bir gün nolduysa..
vazgeçtim mutlu olmaktan mutluluk sizin olsun demişti..
sonra oturup sayfaları karıştırmıştı..
bir qül.. bir de sararmış bir kağıt buldu..
yıllarca yaptıkları qözlerinin önünden geçmişti sanki..
söylediği yalanlarlar..
bi sonu da yoktu..
yalan yalanı doğurmuştu..
aslında kötü bi nieti yoktu..
sefdiğini mutlu edecekti..
o qüne kadar yaptıkları bir tiyatronun..
son perdesinde qerçkelşen bi mucizeyi anımsatıryordu..
ağlamalımıydı qülmeli mi..
elindeki kurumuş qülü bıraqtı..
elinde kalan sararmış kağıda baqtı..
içten içe okudu yazan sözü..
bir kaç kez okuduktan sonra..
tutamadı içindekilerii ve haykırarak..


<<başqasının mutsuzluqu üzerine mutluluk kurulmaz>> dedi..

sefdiği haklıydı bu sözünde .. ona bu sözü son nefesinde yazmıştı..
ve son nefesinde sırf yalan olsun diye..
Seni sefmiyorum qit demişti..


.................................BeBeiMSiN..................................
başqaLarı için aqlattıklarınız.. sizi bi qün ağlatabilir dikkat edin.!!