kafamın içinde uçuşup duran bu kelimeler nerden çıktı?
yatırım aracı olarak kullanılamayacak kadar değersiz
akşam olsada eve gitsek sözlerini,
sabah olsada işe gitsekler takip ediyor
ve biz içiyorsak
mutlaka vardır bir sebebiyle parantez açılıyor
açılan parantezlere ekilen umut tohumları
uzun süre güneş görmeyince yeşermiyor
damarlarımda gezerken çürüyen
ve kokusu genizlerimi yakan bir sevda masalı bu
her saniyesine tanık olduğum
bizzat mudahil olduğum bu çürümeye...
aklımın ucundan geçip duran
ihtmali düşük sonuçlarla uğraşmaktan yoruldum
bu kadar bekleyemediğim içinmi
üstüme geliyor yaşadıklarım
bestelediğini dinleyemeyecek kadar bahtsız bir bestecimiyim ben
yazdığı satırların anlamını taşıyamayacak kadar yorgun
koridorun ışığını açık bırakanlardanım hala uyumadan önce
uyanmadan önce saatin çalmasını bekleyenlerden
ve hala beklendiği üzre
gülümseyebilenlerden
içinde kopup duran fırtınalara rağmen...

aklımdan geçen ifadesi zor hayallerim
açıklayabildiklerimi hayal etmeyecek kadar büyüdüm ben
hayal ettiklerimi anlatamayacak kadar küçük
karşılığı çıkmıyor hala hissi senetlerimin
ve ben vadesi uzasın diye borçlarımın
daha iyi yalanlar söylemekteyim...

derin bir nefes alıp aradığım huzur değil mi
simdi iç çekip durduğum
içime çekemediğim için diye değil
aklım almıyor diye
durmadan sorup durduğum
koridorlarında kaybolduğum bu hayatın
sayfa altlarında dipnotlarla açıklamaları asılsız çıkıyor artık
her yeni gün
eski bir soylentiye mezar olmaktan başka bir halta yaramıyor...

karşısına çıkarabileceğim sözlerim yok artık
okuduklarımın
duyduklarım safsatalardan ibaret
sevdigi için uğruna ölen insanların
sevdigi için uğrunda yaşayanlardan fazla olduğu bu dünyada
itibar göremedim diye
yazmaktan vazgeçişlerim
sevdiğim kadınları
yazdıklarımın aldığı iftiralardan yorgun
öptüğüm her kadın
benim tanrıdandır diye
hediye kabul ettiğim
şimdi yazıldığım her satırım
duruyorsa eğer benden sonra
okunuyorsa
ve anımsanacaksa yüzyıl geçse bile
kutsal bir kitabın sözleri gibi
izleri kalacaksa ve geçecekse nesilden nesile
kutsal değilmidir?
öptüğüm her kadın
canımı yakıp duran
kanattıkça kanatan yaralarımı
ne zaman bitti desem
tutup yakalarımdan sarsıp
duvarlara çarpan
az önce kollarının arasında oldum diye değil
simdi tir tir titriyorken şehvetinden
damlalar süzülen gözlerimden öpen
bastırırken başımı göğsüne
ağlamıyayım diye yalanlar söyleyen
bir kaç saat icin bile olsa
sevgilimi oynayan kadın...
üstü kalsın diyerek fiyakalı bir sözle alıp başımı ayrıldığım
üstü kalmıyor işte
öptüğüm her kadından bir kaç satır
ruhumu içinde kaybettiğim karanlıklarım
ne olur kızma
büyüyemedim ki sevgilim...