sen bir başkasını düşünüyorsun
belliki çok özlemişsin üşüyorsun
bense unutman için şiirler yazıyorum sana
şiir şiir atıyorum seni kalbimden
sonra ağlıyorum ezberliyorum hece hece
böyle uzayıp gidiyor gece...
sesi çıkmıyor yanlızlıgımın
ayrılık görüyorum ömrüm gibi sebebsiz
ayrılık bir çınar gibi yıkılmayan
ayrılık ölümden farklı olmayan
sesinin iklimine karışıyor duygularım
sen başkalarının duygularına dokunuyorsun
ben duymaman için şiirler okuyorum sana
bir yaprak daha koparıyorum takvimden
şubat sayıklıyor oldugu yerde
hani zaman ilaçtı her derde
ozaman hani benim dermanım nerde
nerde o aşkın yıkılmaz heybeti
ben şair oluyorum sen şiirin başkenti
bütün başkentleri geziyorum
beyruttan rabat’a
seni bulmak umuduyla
bu şehirden gidiyorum
ama sen bir başkasını bekliyorsun bugece
ellerin usulca uzanırken nemli kadehe...
bir türküdür tutturuyorsun...
çok özlemişsin belli ağlıyorsunn.
sen bir başkasını bekliyorsun
bense mektuplar yazıyorum yırtıp atman için...
posta kutusuna atıyorum seni
küçük bir zarfın içine sığıyor umutlarım
pulsuz bir zarfta seni yeni aşklara yolluyorum
ama her seferinde adrese kendi evimi yazıyorum
olurda geri dönersin diye
ve daha sen gelmeden ... ayrılık kapımı çalıyor
gözlerim yosun tutuyor nemden
ve bizim şarkımız çalıyor radyoda aniden
kısıyorum radyonun açık sesini ağlıyorum
senin için benim için ve en çokta bizim için ağlıyorum
ben yanlızlık oluyorum sen yanlızlıgın başkenti
sen bir başkasına sarılıyorsun çimen gibi
papatya topluyorsun kırlardan
çocuksu bir sevinçle doluyor için
bense gökkuşağı topluyorum sana kirletmen için