Yalan asklara kaptırıyorum bazen kendimi...
dünya da yalan oluyor sonra..
hayat yalan, hersey yalan...
dogrularla yüzleşip sıyrılıyorum sonra sonra...
bakıyorum güneş yeniden doğmuş
dinmiş karanlık fırtınalar...
sonra yine bi hüzün rüzgarıyla savruluyorum..
ne oluyor dersen bende bilmiyorum...
çaresiz,nefessiz,hissiz kaldım yine...
sadece akıyor yaşlar pınarlarımdan..
sözcükler dökülmüyor...
Sanki gözlerimle anlatıyorum herşeyi..
Bilmiyorlar ki gözlerimin de alfabesi var..

kendimi tasıyamıyorum
kendime bile fazla geliyorum
aşk da değil bu...
içimdekilerin birikmesi...
patlama noktası...
çokça depremler yasadım
çok sinyal verdi yanar dağım;
umursamadım...
geldim geliyorum dedi ama ;
takmadım...
ve şimdi lavlar akmaya başladı...
kendimi yakıyorum...
kendi ateşimle kavruluyorum


AŞK mı ??

içim ısınmayacaksa alev alev
içten gülmeyecekse gözlerim
kalbim atmayacaksa saatli bomba misali
midemde kelebekler uçuşmayacaksa yeniden

İSTEMİYORUM

hep kendinden kaçar insan... acıyı bilir de bilmezliğe vurur.. kendinden kaçar insan...
bilir ki itiraf etse kabullense, elbet bi çözümü de vardır ya; olmaz...
Kendinden kaçar İnsan...

kelimeler düğümleniyor...
yutkunuyorum sonra...
bi yudum su ile ses tonum yerine geliyor
ve nefes alıp konuşmaya hazırlanıyorum..
nedendir bilinmez gidiyor yine aklım başımdan
dökülmüyor sözcükler dudaklarımdan..
iki harf bir olup bir sese bedel olamıyorlar...
susuyorum...
mecburen susuyorum...
dayandım yalnızlık duvarıma..
içimden çığlıklar ata ata susuyorum..


AŞK’tan vazgeçmeye çabalıyorum belki de...
kendimden kaçıyorum..
Mümkün mü ?
Değil...
Farkında değil miyim bosa kürek çektiğimin ?
Farkındayım...
Bile bile yanmak benimkisi...


Aslında bir de korku..
Ya yeniden sevemezsem...,
Ya sevilmezsem yine tutku ile..
ya hepten kaçırırsam treni..
mutluluk hayal mi ?
geleceğim ürkütücü ve karanlık gözümde..
oysa yeni sayfalar var hedefte...
niye bu karamsarlık...
kötü olan ne...
iç savaşımla kendimi bitiriyorum...
osmanlı da iç savaşla çökmedi mi..
dağılma devrini yaşıyorum...
gelin tutun elimden..


vazgeçmek bu kadar kolay mı
insan kendi kendinden vazgeçebilir mi
hani kendine saygın olmazsa başkasına da olmazdı ya
kendinden vazgeçersen neden başkası da senden vazgeçmesin..
biliyordum..
ama vazgeçtim...
kendimden değil sadece..
bazen hayattan da vazgeçtim..
ölmedim ama ölümlerin en beterini yaşattım kendime...
niye bu mazoşistliğim ?
derdim ne, isyanım kime?
neye?
ne fayda ??
offf... bunalıyorum yine..
çıkamıyorum zindanlardan..
kendimi kapattığım kör kuyulardan..
aydınlıktayım oysa biliyorum..
ama kurtulamıyorum karanlıklardan...

08 @ ADA
dkd