Ne serin dalgalar ruhumu okşar ne bir meltem
Yalnız gönlümü vururum yollara
Ne bakan sen olursun ne elimi tutan
Ne de bırakabilirim kendimi
Nazik ve sevecen kollara

Yıldızları ararım hayalinde
Bakışların karşımda durur
Ne yanağını okşar ellerim
Ne gözlerinde ışık olurum
Kör bir sensizlik karşımda durur

Bir hüzün dolaşır gölgem misali arayışlarımda
Güzelliği boyar solgun renklere
Yağmurun zevkini güneş boğar
Küserim talihime
Her şafak kimsesizliğim yeniden doğar.

Omuzlarımda sensiz gecelerden birinin daha yükü
Kim nerden bilecek bu hazin öyküyü
Sazlar kırık, kemanlar suskun
Kimse söyleyemez bilirim artık
Senin dudaklarından o türküyü.

Çılgınca atmıyor yüreğim, heyecanım kayıp
Uluorta bırakılır mıydı sensizlik, çok ayıp
Ben ki toplamıştım her gece yıldızları
Gülümseyen gözlerine yerleştirmiştim
Mutluluğun olsun diye sayıp sayıp.

Bak gecem gibi yoksun sabahımda
Söyle ben kime sevdiğim bu diyeceğim
Saçların ne güzel kokardı
Şimdi hangi rüzgârla salınır ahenkle
Bilemeyeceğim, bilemeyeceğim…



Turgut Uzdu




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.